📋 Anthonomus eugenii
📋 Zasięg występowania
Gatunek ten występuje w Ameryce Północnej, Środkowej i Oceanii. W 2012 r. został on stwierdzony na papryce uprawianej w szklarniach w Holandii, a w 2013 r. we Włoszech, lecz w obu krajach uznany jest on za wyniszczonego.
📋 Opis morfologiczny
Larwy mają zabarwienie od białego z brązową głową, są beznogie. Larwa trzeciego stadium ma 2,2-5,0 mm długości.
Chrząszcze są owalne, czarno zabarwione, z silnie rozwiniętym ryjkiem i dorastają do 2,0–3,5 mm długości i 1,5-1,8 mm szerokości. Ciało pokryte jest przez żółtawe włoski, a na większej części przedplecza i pokryw znajduje się rysunek z białych łusek.
🔄 Sposoby rozprzestrzeniania
Rozprzestrzenianie się w sposób naturalny jest ograniczone. W trakcie obrotu międzynarodowego szkodnik może być przenoszony na materiale roślinnym, przede wszystkim na owocach papryki.
📋 Status fitosanitarny
W Unii Europejskiej, a tym samym w Polsce gatunek Anthonomus eugenii podlega obowiązkowi zwalczania (jest to agrofag kwarantannowy w Unii). Z uwagi na szkodliwość tego gatunku, został on także uwzględniony na liście kwarantannowych agrofagów priorytetowych. Na liście tej znajdują się agrofagi kwarantannowe, w przypadku wystąpienia których, potencjalne skutki gospodarcze, środowiskowe lub społeczne mogą być najbardziej dotkliwe dla terytorium Unii.
🔍 Metody wykrywania
Do wykrywania stosuje się: pułapki. Szczegółowe protokoły diagnostyczne dostępne są w standardach EPPO (PM7).
📷 Galeria
🔬 Morfologia i cykl życiowy
Dorosłe chrząszcze osiągają długość 2,0-3,5 mm i szerokość 1,5-1,8 mm. Ubarwienie ciemnobrązowe do szarego, pokryte drobnymi białymi lub żółtymi łuskami. Charakterystyczny wydłużony ryjek typowy dla ryjkowcowatych. Świeżo przepoczwarczone osobniki mają jaśniejsze zabarwienie.
Larwy są beznożne, kształtu litery „C”, osiągają do 5 mm długości. Ciało szarobiałe z jasnobrązową głową. Całkowity rozwój wewnątrz owoców.
Cykl rozwojowy w temperaturze 26-28°C trwa zaledwie 14 dni: stadium jaja 2,5-3 dni, larwa 6-12 dni, poczwarka 3-6 dni. W 21°C rozwój wydłuża się do 3 tygodni, a w 15°C do 6 tygodni. Optimum temperaturowe wynosi 30°C.
Płodność jest bardzo wysoka: samice składają 5-7 jaj dziennie, łącznie 340-600 jaj przez okres około 51 dni składania. W ciepłym klimacie rozwija się wiele pokoleń rocznie.
🌿 Rośliny żywicielskie
Główne żywiciele (składanie jaj i pełny rozwój):
- Capsicum annuum – papryka roczna (wszystkie odmiany)
- Capsicum baccatum, C. chinense, C. frutescens – inne gatunki papryki
- Solanum melongena – oberżyna (bakłażan)
- Dzikie gatunki z rodzaju Solanum
Żywiciele alternatywni (żerowanie dorosłych, bez rozwoju larw):
- Datura stramonium – bieluń dziędzierzawa
- Solanum lycopersicum – pomidor (żerowanie, ale bez składania jaj)
- Solanum tuberosum – ziemniak (tylko żerowanie)
- Physalis pubescens – miechunka, Nicotiana – tytoń
⚠️ Objawy i szkody
Żerowanie dorosłych: Chrząszcze żerują na liściach, kwiatach, łodygach i owocach, tworząc charakterystyczne ciemne plamki i otwory wejściowe o średnicy 2-5 mm. Uszkodzenia mogą być mylone z żerowaniem ślimaków lub gąsienic.
Szkody larwalne są najpoważniejsze – larwy żerują wewnątrz owoców na nasionach i rozwijającej się tkance, powodując:
- Deformacje i przebarwienia owoców
- Brązowienie rdzenia owocu
- Przedwczesne dojrzewanie i opadanie owoców
- Wtórne infekcje grzybowe (Alternaria alternata) – zgnilizna owoców
Najpoważniejszym uszkodzeniem jest niszczenie pąków kwiatowych i młodych zawiązków – żółkną i opadają masowo.
💰 Znaczenie ekonomiczne
Słonik paprykowy jest jednym z najgroźniejszych szkodników papryki w Ameryce Północnej i Środkowej.
Straty plonów:
- Średnie straty w USA: około 10%
- Bez zwalczania straty sięgają 30-90% plonu
- Dokumentowane przypadki całkowitej utraty plonu
Dane historyczne: W 1926 roku straty w uprawach papryki w Kalifornii wyniosły 500 000 dolarów. W Puerto Rico obliczono ekonomiczny próg szkodliwości na zaledwie 0,01 dorosłych osobników na roślinę.
Próg zwalczania: 1-5% uszkodzonych pąków kwiatowych wymaga podjęcia działań ochronnych.
🌍 Rozprzestrzenienie i historia inwazji
Pochodzenie: Meksyk – ojczyzna dziko rosnących papryki.
Obecne występowanie:
- Ameryka Północna: Kanada (Ontario), USA (Arizona, Kalifornia, Floryda, Georgia, Hawaje, Luizjana, New Jersey, Nowy Meksyk, Karolina Płn./Płd., Teksas, Wirginia)
- Ameryka Środkowa: Belize, Kostaryka, Salwador, Gwatemala, Honduras, Nikaragua, Panama
- Karaiby: Dominikana, Jamajka, Puerto Rico
- Oceania: Polinezja Francuska
Wtargnięcia do Europy:
- Holandia 2012: Wykrycie w szklarniach, eradykacja zakończona w 2013
- Włochy 2013: Wykrycie na polu, eradykacja trwała do 2020 roku
Ekspansja z Meksyku do Ameryki Środkowej, Karaibów i południowych stanów USA nastąpiła na początku XX wieku.
🛡️ Metody zwalczania
Zwalczanie chemiczne: W Teksasie dostępnych jest 8-15 różnych insektycydów. Oksamyl wykazał najwyższą skuteczność w Puerto Rico. Insektycydy działają tylko na dorosłe osobniki – larwy są chronione wewnątrz owoców.
Monitoring: Żółte tablice lepowe służą do monitorowania populacji i wyznaczania optymalnego terminu zabiegów.
Metody agrotechniczne:
- Dobór odmian o różnym terminie dojrzewania owoców
- Niszczenie resztek pożniwnych po zbiorze – eliminuje zimujące populacje
Eradykacja (protokół kanadyjski): Usunięcie wszystkich resztek roślinnych ze szklarni, oprysk wapnem gaszonęm, usunięcie stojącej wody, utrzymanie temperatury ≥20°C przez minimum 10 dni, fumigacja.
Kontrola biologiczna: Larwy pasożytują błonkówki, szczególnie obiecujący Catolaccus hunteri (pasożyt larw) zidentyfikowany w Meksyku i Kanadzie.
🔍 Metody wykrywania i identyfikacji
Identyfikacja morfologiczna: Dorosłe chrząszcze identyfikuje się przy użyciu kluczy taksonomicznych, szczególnie klucza Clarka & Burke’a (1996) dla gatunków Anthonomus związanych z psiankowatymi.
Potwierdzenie molekularne: Barkoding DNA stosowany do definitywnego potwierdzenia gatunku gdy identyfikacja morfologiczna jest niejednoznaczna.
Oznaki polowe:
- Małe otwory w niedojrzałych owocach (2-5 mm)
- Okrągłe lub owalne uszkodzenia liści
- Przedwcześnie żółknące i opadające pąki kwiatowe
- Owoce z objawami zgnilizny wokół otworów wlotowych
📋 Status kwarantannowy
Klasyfikacja UE: Kwarantannowy organizm szkodliwy kategorii A1 (Załącznik II A) – priorytetowy szkodnik kwarantannowy.
Lista EPPO: A1 – organizm nieobecny w regionie EPPO, zalecany do regulacji.
Wymagania importowe: Owoce papryki (Capsicum) muszą pochodzić z obszarów wolnych od szkodnika lub z miejsc produkcji certyfikowanych jako wolne od szkodnika podczas sezonu wegetacyjnego.
Dla Polski: Wykrycie słonika paprykowego oznaczałoby bezpośrednie zagrożenie dla szklarniowej produkcji papryki – główne uprawy w rejonie radomskim i kujawskim byłyby szczególnie narażone.
⚠️ Postępowanie przy wykryciu
Anthonomus eugenii jest agrofagiem priorytetowym dla którego opracowano plan awaryjny. W przypadku podejrzenia wystąpienia na owocach papryki lub innych roślinach psiankowatych należy niezwłocznie powiadomić PIORiN. Szkodnik atakuje głównie pąki kwiatowe i owoce papryki, a jego larwy rozwijają się wewnątrz tych organów, powodując ich opadanie i znaczne straty plonów. Monitoring obejmuje kontrole wizualne pąków kwiatowych i owoców oraz pułapki feromonowe. Szczegółowe procedury określa plan awaryjny PIORiN.
