Leptinotarsa decemlineata

Imago of Colorado potato beetle on leaf.
AdámozphotoWikimedia · CC BY-SA 4.0

📋 Wprowadzenie

Leptinotarsa decemlineata (stonka ziemniaczana) jest chrząszczem szeroko rozpowszechnionym w wielu krajach Ameryki Północnej i Środkowej, niektórych krajach azjatyckich i w większości krajów europejskich, w tym w Polsce. Jest groźnym szkodnikiem ziemniaka.

🔬 Morfologia

Dorosły chrząszcz długości około 10 mm, o żółtawym lub pomarańczowym zabarwieniu z 10 czarnymi paskami na pokrywach i nieregularnymi plamami na przedpleczu. U samca na ostatnim segmencie znajduje się delikatne wklęśnięcie.

Jaja stonki są intensywnie żółte, długości 1,2 mm, składane w złożach na spodniej stronie liści ziemniaka. Ciało larwy, w zależności od stadium, o długości 1,0-15,0 mm, z wyjątkiem czarnych nóg, głowy i tarczki zabarwione jest na czerwono. Poczwarka barwy jednolicie pomarańczowoczerwone, długości 8-10 mm.

📉 Szkodliwość

Larwy L1 żerując na roślinie wygryzają tylko małe otworki w liściu. Starsze larwy i postacie dorosłe niszczą liście od krawędzi do nerwu głównego, następnie zjadają ogonki liściowe a potem całe pędy. Najbardziej żarłoczne są dorosłe i larwy stadium L3 oraz L4, które po ogołoceniu rośliny z liści obgryzają pędy boczne i łodygi. Przy braku zielonych części roślin larwy te oraz dorosłe chrząszcze uszkadzają bulwy drążąc na ich powierzchni płaskie żerowiska.

Stonka ziemniaczana jest poważnym szkodnikiem ziemniaka wywołując spadek w zbiorach od 30% do nawet 90%. Ponadto wywołuje straty w uprawach pomidora i oberżyny obniżając plon i jakość owoców. W Polsce ma znaczenie przede wszystkim jako szkodnik ziemniaka.

🔄 Rozprzestrzenianie

W warunkach polowych najważniejszym sposobem rozprzestrzeniania się dorosłych chrząszczy są ich przeloty. Na większy dystans szkodniki przenoszone są wraz z przesyłkami roślin gatunków żywicielskich, bulwami ziemniaka, owocami pomidora i oberżyny oraz na opakowaniach i środkach transportu. Zimujące w glebie chrząszcze mogą być przemieszczane wraz z glebą towarzyszącą materiałowi roślinnemu (np. warzywom korzeniowym).

📋 Status fitosanitarny

Leptinotarsa decemlineata podlega obowiązkowi zwalczania (jest agrofagiem kwarantannowym) w określonych strefach chronionych wyznaczonych na terenie Unii Europejskiej. W Polsce nie jest to agrofag kwarantannowy, natomiast jest on agrofagiem regulowanym w przypadku eksportu ziemniaków do niektórych krajów.

🔬 Morfologia

Chrząszcz dorosły: krępy, owalny, silnie wypukły, długość około 10 mm. Charakterystyczne ubarwienie: żółtobrązowy z 5 czarnymi pasami na każdej pokrywie (razem 10 – stąd nazwa decemlineata).

Jajo: pomarańczowożółte, owalne, składane w grupach po 20–60 na spodniej stronie liści.

Larwa: przechodzi 4 stadia. I stadium wiśniowoczerwone z czarną głową, kolejne stadia jasnopomorańczowe z charakterystycznymi czarnymi znaczeniami przy przetchlinkach. Larwa IV stadium największa – do 15 mm.

Poczwarka: w glebie, pomarańczowa.

🔄 Cykl życiowy

Liczba pokoleń: 2–3 pokolenia rocznie w zależności od temperatury.

Pełny cykl: w optymalnych warunkach zaledwie 30 dni.

Zimowanie: dorosłe w glebie na głębokości 7,6–12,7 cm. Wychodzą wiosną po nagromadzeniu około 68 stopniodni powyżej 10,5°C.

Płodność: samice składają do 2000 jaj w ciągu życia. Larwy linieją 4 razy w ciągu 2–3 tygodni.

Diapauza: dorosłe mogą wchodzić w letnią diapazę przy braku pokarmu oraz zimową diapazę.

🌿 Rośliny żywicielskie

Głównie rośliny z rodziny Solanaceae (psiankowate):

Żywiciele uprawni:

  • Ziemniak (Solanum tuberosum) – główny żywiciel
  • Pomidor (Solanum lycopersicum)
  • Oberżyna (Solanum melongena)
  • Papryka (Capsicum spp.)

Żywiciele dziko rosnący: liczne dzikie psianki (Solanum nigrum, S. dulcamara i inne).

Niektóre dzikie gatunki Solanum wykazują odporność dzięki gruczołowym włoskom utrudniającym żerowanie.

⚠️ Objawy i szkody

Zarówno larwy, jak i dorosłe powodują silną defoliację.

Objawy:

  • Wyżerki na liściach, często pozostaje tylko nerw główny
  • Przy silnym porażeniu – całkowite ogołocenie roślin
  • Osłabienie roślin, redukcja plonu bulw

Straty plonu: mogą przekraczać 50% w niektórych regionach.

Larwy III i IV stadium oraz dorosłe są najbardziej żarłoczne i powodują największe szkody.

💰 Znaczenie ekonomiczne

Stonka ziemniaczana jest jednym z najważniejszych ekonomicznie szkodników ziemniaka na świecie.

Straty:

  • W Chinach szacowane na 3,2 mln USD rocznie, z potencjałem wzrostu do 235 mln USD wraz z ekspansją populacji
  • W Europie i Ameryce Północnej – wielomilionowe straty

Koszty zwalczania: wielokrotne opryski insektycydowe w sezonie, konieczność rotacji substancji czynnych.

🌍 Historia inwazji

Pochodzenie: Ameryka Północna – pierwotnie żywiła się dzikimi psiankami w regionie Gór Skalistych.

Ekspansja w Ameryce: wraz z rozwojem uprawy ziemniaka w XIX w. przeszła na ten żywiciel i szybko rozprzestrzeniła się na wschód kontynentu.

Inwazja do Europy:

  • 1877: pierwsze stwierdzenie w Europie (Niemcy, porty)
  • 1922: ustabilizowanie się populacji we Francji (Bordeaux)
  • Lata 40. XX w.: rozprzestrzenienie w całej Europie Zachodniej i Środkowej
  • Obecnie występuje na większości kontynentu, z wyjątkiem Wysp Brytyjskich, Skandynawii i części regionów

🛡️ Metody zwalczania

POWAŻNY PROBLEM – OPORNOŚĆ: stonka wykształciła oporność na ponad 54 substancje czynne insektycydów, w tym neonikotynoidy. Jest „mistrzem świata” wśród owadów w szybkości nabywania oporności.

Zwalczanie chemiczne:

  • Wymaga rotacji substancji czynnych z różnych grup chemicznych
  • Integrowane zarządzanie opornością (IRM) jest konieczne
  • Stosowane grupy: pyretroidy, neonikotynoidy, spinosyny, diamidy, inhibitory syntezy chityny

Zwalczanie biologiczne:

  • Beauveria bassiana – grzyb entomopatogenny (komercyjne preparaty)
  • Nicienie entomopatogenne
  • Biedronki i inne drapieżniki (ograniczona skuteczność)

Metody agrotechniczne: płodozmian, odmianyt wczesne (ucieczka przed szczytową aktywnością), sadzenie pod włókniną.

🔍 Metody wykrywania

Inspekcja wizualna: bardzo łatwa – chrząszcz i larwy są duże i charakterystycznie ubarwione.

Co obserwować:

  • Dorosłe chrząszcze (żółte z czarnymi pasami)
  • Pomarańczowe złoża jaj na spodniej stronie liści
  • Czerwono-pomarańczowe larwy z czarnymi znaczeniami
  • Charakterystyczne wyżerki na liściach

Monitoring: regularne lustracje plantacji od wiosny. Próg ekonomicznej szkodliwości zależy od stadium rozwoju ziemniaka.

📷 Galeria

Openverse
Openverse · CC

Openverse
Openverse · CC

Openverse
Openverse · CC